Dawno, dawno temu żyła młoda dziewczyna o imieniu Ana, córka bogatego kupca.
Niestety, jej ojciec, László, zmarł, kiedy była jeszcze dzieckiem, pozostawiając ją pod opieką swojej macochy, Judit.
Jednak Judit nie darzyła Any miłością – traktowała ją wręcz jak ciężar.
Im Ana rosła, tym piękniejsza i mądrzejsza się stawała, a ludzie w wiosce zaczęli ją bardzo cenić.
Kawalerowie ustawiali się w kolejce, by zdobyć jej serce, co wywołało u Judit zazdrość.
Szczególnie że jej własna córka, Zsofi, nie cieszyła się podobnym zainteresowaniem.
Wtedy Judit postanowiła pozbyć się Any – ale nie w byle jaki sposób.
Chciała ją upokorzyć w najokrutniejszy sposób.
„Skoro musisz się wyjść za mąż, mam dla ciebie idealnego kandydata”, powiedziała pewnego dnia do Any.
Ana poczuła, jak jej serce przyspiesza. Czy to możliwe, że to dobry mężczyzna?
Ale kiedy usłyszała, kim jest, zaparło jej dech w piersiach.
„Masz wyjść za żebraka.”
Biedny, brudny, obdarty mężczyzna, który nie miał nawet grosza.
„Już wszystko załatwiłam.”
Ana próbowała protestować, ale było to na nic.
Judit miała już wszystko zaplanowane, a ślub miał się odbyć.
Wieść szybko rozeszła się po wiosce, a ludzie szeptali w szoku.
Taka piękna i mądra dziewczyna – wyjść za żebraka? To hańba!
Nadszedł dzień ślubu.
Kościół był pełen ciekawskich ludzi.
Pan młody stał na przodzie – obdarty, nieogolony mężczyzna, którego nikt nie znał.
Ana, ubrana na biało, stała obok niego z opuszczoną głową, nie mogąc uwierzyć, że to się dzieje naprawdę.
Kiedy ksiądz zaczął ceremonię, nagle żebrak podniósł rękę i powiedział:
„Poczekajcie chwilę!”
Wszyscy patrzyli na niego zaskoczeni.
Mężczyzna wyprostował się, zdjął swój obdarty płaszcz, a jego wygląd natychmiast się zmienił.
Wytarł twarz z kurzu i brudu, ukazując młode, przystojne oblicze.
„Nazywam się Matia”, powiedział z uśmiechem.
„Nie jestem żebrakiem. Tak naprawdę jestem synem bogatego kupca.
Zanim mój ojciec zmarł, poprosił mnie, abym znalazł kobietę, która pokocha mnie za to, kim jestem, a nie za moje pieniądze.
Dlatego postanowiłem ukryć moją prawdziwą tożsamość i udawać biednego mężczyznę.”
Ludzie zaczęli szeptać w szoku.
Judit zrobiła się blada jak ściana, a Ana patrzyła na niego z szeroko otwartymi oczami.
„Kiedy dowiedziałem się, że pani Judit chciała wydać swoją pasierbicę za żebraka, tylko po to, by ją poniżyć, pomyślałem: a co jeśli to ja będę tym żebrakiem?
A teraz, kiedy wszyscy znają prawdę, pytam cię, Ana: Czy chcesz zostać moją żoną, teraz, gdy wiesz, kim naprawdę jestem?”
Łzy zaczęły płynąć po twarzy Any, ale tym razem nie były to łzy smutku, lecz radości.
„Tak!” – krzyknęła szczęśliwie, chwytając go za rękę.
Publiczność wybuchła gromkimi brawami.
Wszyscy cieszyli się z młodej pary – oprócz Judit, która stała osłupiała, widząc, jak jej plan legł w gruzach.
Ana i Matia wzięli ślub i żyli szczęśliwie przez resztę swojego życia, a Judit musiała pogodzić się z tym, że miłość i dobroć ostatecznie zawsze zwyciężają nad złem.
Jeśli podobała ci się ta historia – nie zapomnij podzielić się nią z przyjaciółmi!
Razem możemy szerzyć uczucia i inspirację.